20 lat służyłem pomocną ręką pewnej staruszce i los mi to wynagrodził. Kobieta obdarowała mnie czymś, o czym nawet nie śniłem
Przez 20 lat nieustannie pomagał staruszce, która mieszkała sama. Naprawiał jej drobne usterki, robił zakupy i dbał o to, by nigdy nie czuła się opuszczona. Nie oczekiwał niczego w zamian, ale los miał wobec niego własny plan…
Pewnego dnia, gdy zadzwonił do jej drzwi, nie mógł przypuszczać, że jego życie zmieni się o 180 stopni. To, co odkrył w maleńkim domu staruszki, poruszyło go do głębi…
Sąsiedzka pomoc, która stała się tradycją
Zaczęło się zupełnie niewinnie. Starsza pani Jadzia mieszkała w moim sąsiedztwie, odkąd pamiętam. Była wdową, dzieci nie miała, a jej skromny domek ledwie trzymał się kupy. Pewnego dnia poprosiła mnie o pomoc z cieknącym kranem, i tak to się zaczęło.
Co kilka tygodni wpadałem, by coś naprawić. Kiedy indziej prosiła, żebym przyniósł jej zakupy z targu, bo zdrowie już jej nie dopisywało. Z czasem te wizyty stały się niemal rytuałem. Zawsze miała przygotowaną herbatę i opowiadała historie ze swojej młodości, a ja, choć miałem mnóstwo obowiązków, znajdowałem dla niej czas.
Sąsiedzkie plotki i nieporozumienia
Ludzie jednak zaczęli gadać. „A po co ty do niej chodzisz?”, pytali znajomi. „Pewnie liczy na spadek!” – rzuciła raz z ironią sąsiadka z naprzeciwka, pani Grażyna. Nie mogłem uwierzyć, że ktoś mógłby tak o mnie pomyśleć.
„Pani Jadzia to samotna kobieta, nie ma nikogo. Ktoś musi jej pomóc” – odpowiadałem. Ale plotki rosły. Raz nawet dotarły do mojej żony, która początkowo się śmiała, ale później zaczęła stawiać pytania: „A może faktycznie wiesz coś, czego ja nie wiem?”.
Feralna wizyta
Pewnego dnia, gdy zadzwoniłem do drzwi pani Jadzi, nikt nie otworzył. To było dziwne, bo zawsze na mnie czekała. Przez okno zobaczyłem, że siedzi nieruchomo na fotelu. Serce podeszło mi do gardła. Wbiegłem do środka – była blada, ledwo oddychała.
Zadzwoniłem po karetkę i pojechałem z nią do szpitala. Zanim lekarze zabrali ją na badania, poprosiła mnie, bym wrócił do jej domu i otworzył jedną z szuflad w komodzie.
Tajemnicza koperta
Zrobiłem, jak prosiła, choć czułem się dziwnie. W środku znalazłem kopertę z moim imieniem i kilkoma dokumentami. Na pierwszej stronie widniał napis: „OSTATNIA WOLA”. Nie wiedziałem, co o tym myśleć.
Kilka dni później pani Jadzia zmarła. Pogrzeb był skromny, ale wielu sąsiadów przyszło, by ją pożegnać. To wtedy dowiedziałem się, co naprawdę kryła tajemnicza koperta.
Prawda, która zmienia życie
Okazało się, że przez wszystkie te lata pani Jadzia postanowiła przekazać mi swój dom. Ale to nie wszystko – w starym sejfie na strychu znalazłem plik dokumentów i oszczędności życia, o których nikt nie miał pojęcia.
Pani Jadzia była kiedyś właścicielką małego sklepu, który dobrze prosperował w latach 80. Przez lata zgromadziła pokaźne oszczędności, ale nigdy się nimi nie chwaliła. Wszystko zapisała mi – człowiekowi, który nigdy nie oczekiwał niczego w zamian.