Bliscy gratulowali mężowi nowego dziecka, a mi kazali wziąć się w garść. Zapomnieli, że ten potwór zrujnował mi życie

Wszyscy się cieszą, a ja?

Siedziałam w kącie salonu, słuchając, jak wszyscy wznoszą toasty na cześć mojego byłego męża. Jego nowa partnerka właśnie urodziła dziecko, a on paradował po pokoju, przyjmując gratulacje z dumą, jakby został bohaterem. Rodzina, znajomi – wszyscy byli zachwyceni. Nikt nie spojrzał na mnie. A jeśli już, to tylko z chłodną pogardą.

– Weź się w garść, Agnieszka – rzuciła moja teściowa. – Przestań robić z siebie ofiarę. Marek ułożył sobie życie, to ty też powinnaś.

Czułam, jak fala złości i żalu narasta we mnie. Jak mogli być tak ślepi? Czy naprawdę zapomnieli, co Marek mi zrobił?

„To tylko jego ambicje”

Gdy Marek i ja braliśmy ślub, byłam w niego zapatrzona. Wierzyłam, że zbudujemy razem piękne życie. Ale szybko okazało się, że jego ambicje były ważniejsze niż cokolwiek innego – w tym ja. Wymagał ode mnie perfekcji: nienagannego domu, idealnych obiadów, a przy tym musiałam pracować na pełny etat, by „dokładać się do wspólnego życia”. On za to rzucał się w wir pracy, która, jak mówił, miała zapewnić nam świetlaną przyszłość.

Z czasem zaczął wracać coraz później, stając się coraz bardziej opryskliwym i wymagającym. Czułam się jak służąca w swoim własnym domu. Gdy zaczęłam mówić, że potrzebuję wsparcia, że nie daję rady, usłyszałam, że jestem słaba i niewdzięczna. Potem przyszły awantury, z czasem coraz głośniejsze.

Prawda o zdradzie

Pewnej nocy odkryłam, że Marek ma romans. Przeglądałam rachunki, by uzupełnić nasz budżet, i znalazłam paragon na drogą biżuterię. Nie dostałam od niego żadnego prezentu od lat. Gdy go skonfrontowałam, najpierw zaprzeczył, a potem… wybuchł.

– Ty myślisz, że jestem szczęśliwy? – krzyczał. – Wciąż marudzisz i jęczysz. Tak, spotykam się z kimś. Przynajmniej ona mnie docenia!

Poczułam, jakby ziemia usunęła mi się spod nóg. Po wszystkim, co dla niego zrobiłam, poświęcając siebie, Marek uznał, że to ja jestem problemem. Wkrótce wyprowadził się z domu, a kilka miesięcy później dowiedziałam się, że jego kochanka jest w ciąży.

Zrujnowane życie

Po odejściu Marka zostałam z długami, które w większości były jego winą, i domem, który ledwo mogłam utrzymać. W międzyczasie musiałam znosić jego oskarżenia o to, że próbuję go „zniszczyć finansowo”, bo domagałam się alimentów. Rodzina, zamiast mnie wspierać, trzymała jego stronę.

– Może naprawdę byłaś dla niego za zimna? – usłyszałam kiedyś od własnej matki. – Może on miał rację?

Nie wyprowadzałam ich z błędu. Nie miałam siły. Skupiłam się na tym, by odbudować swoje życie.

Finał i wybuch prawdy

Aż do dzisiejszego dnia. Kiedy teściowa z uśmiechem na ustach opowiadała, jak wspaniałym ojcem będzie Marek, nie wytrzymałam.

– Naprawdę uważacie go za wzór? – warknęłam. – Wiecie, ile razy podniósł na mnie rękę, bo uważał, że „zasłużyłam”? Wiecie, ile długu zostawił mi na karku, bo wszystko „inwestował w naszą przyszłość”? Zniszczył moje życie, a teraz zrobiliście z niego bohatera?

W salonie zapadła cisza. Wszyscy patrzyli na mnie zszokowani. Nagle pojawiły się pytania i spojrzenia pełne wstydu. Nikt wcześniej nie chciał znać mojej wersji. Dopiero teraz zobaczyli prawdziwego Marka.

Co byście zrobili? Jak wy zachowalibyście się na miejscu Agnieszki? Dajcie znać w komentarzach na Facebooku! Wasze opinie są dla nas ważne.